تاثیر كافئين موجود در قهوه و اثرات مصرف آن بر بيماري آلزايمر
کافئین یک نوع ترکیب تجاری مهم و جزو خانواده ی آلکالوئید های پورینی است که شکل ظاهری آن به صورت کریستال و سفید رنگ بوده و دارای طعم تلخ است.
کافئین یک نوع ترکیب تجاری مهم و جزو خانواده ی آلکالوئید های پورینی است که شکل ظاهری آن به صورت کریستال و سفید رنگ بوده و دارای طعم تلخ است. این آلکالوئید به عنوان یکی از مواد عمومیتحریک کننده روان و رفتار شناسایی می شود و در بسیاری از نوشیدنی ها و مواد خوراکی رایج همچون چای و قهوه وجود دارد. یکی از منابع اصلی کافئین، دانه ی قهوه است که علاوه بر کافئین، حاوی ترکیبات دیگری از جمله ویتامین ها، فنول، فیبر و یک سری مواد معدنی از جمله منیزیم و پتاسیم نیز است.
کافئین به عنوان یکی از شایع ترین مواد با کاربرد دارویی در جهان محسوب می شود؛ به طوری که روزانه حدود 90 % انسان ها، این ماده را از طریق منابع مختلف دریافت می کنند. انرژی زایی کافئین بسته به میزان مصرف آن، بین 7 - 22 % است. کافئین، طیف وسیعی از تاثیرات را بر روی اندام ها و بافت های مختلف بدن از جمله سیستم عصبی، سیستم قلبی-عروقی، متابولیکی، هورمونی، ریوی ،عضلات صاف و اسکلتی و بافت چربی انجام می دهد.بدون شک یکی از مطالعات و دغدغه های امروزی بشر، نحوه ی درمان و پیشتگیری از بیماری های عصبی است که به مرور زمان و با افزایش سن، باعث بروز خطرات بیشتری در انسان می شوند. مطالعات اپیدمیولوژیک و تجربی اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت و منظم کافئین می تواند اثرات مفیدی ضد برخی از اختلالات و بیماری های عصبی حاد و مزمن، از جمله سکته مغزی، آلزایمر، و بیماری پارکینسون داشته با شد.
مصترف کافئین سبب آزادسازی انرژی بیشتری می شود و این آزاد سازی انرژی، بسته به میزان کافئین مصرفی متفاوت است. کافئین می تواند سبب افزایش غلظت آدنوزین مونوفسفات حلقوی در داخل سلول های هدف شود و فعالیت نورونی را در سلول های عصبی تحریک کند. آدنوزین مونو فسفات از جمله عواملی است که نقش موثری را در حافظه و یادگیری ایفا می کند. گیرنده های آدنوزین درسطح بسیاری از سلول های بدن از جمله سلول های ایمنی و سلول های عصبی،حضوردارند. قابل توجه ترین اثر کافئین بر روی سیستم عصبی مرکزی ا ست و این ماده عملکرد خود را از طریق مسدود سازی گیرنده آدنوزین در مغز، مهار فعالیت فسفودی استراز، مهار گیرنده های GABA و بهبود عملکرد میتوکندریایی انجام می دهد.
مصرف کافئین سبب می شود که اتصال آدنوزین به گیرنده هایش کاهش یابد و در نتیجه مقدار انتقال دهنده های عصبی افزایش می یابد.
بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیکی که بر روی انسان ها صورت گرفته است نشان می دهند که مصرف منظم و دوز مناسب کافئین، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را به ویژه در سالمندان کاهش می دهد. کافئین به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان، می تواند نقش حفاظتی در برابر اسرس اکسیداتیو در بیماری آلزایمر ایفا کند.
طبق تحقیقات صورت گرفته مصرف قهوه در مدل های حیوانی مبتلا به آلزایمر نتایج امیدوار کننده ای برای پیشگیری از بروز این بیماری داشته است. اثرات مثبت کافئین در بیماری آلزایمر در نتیجه ی فعل و انفعالات بین بتا و گاما سکرتاز است. کافئین با کاهش سطح پپتید های بتا آمیلوئیدی و در واقع کاهش میزان بتا و گاما سکرتاز می تواند اثرات مثبتی بر روی هیپوکام مغز بگذارد. مطالعات نشان دهنده ی این ا ست که کافئین می تواند با روش ها و مکانیسم های مختلف بر روند درمانی و پیشگیری آلزایمر تاثیرگذار است. کافئین با مهار کردن گیرنده های آدنوزینی 1A که مانع آزاد شدن استیل کولین می شوند، باعث افزایش آزاد سازی استیل کولین و تقویتحافظه می گردد. در واقع کافئین با اثرگذاری بر روی گیرنده های آدنوزینی و مهار آن ها، باعث افزایش ترشح نورآدرنالین می شود و بدین ترتیب روند افزایش حافظه و یادگیری القا شده واز بیماری های عصبی-مغزی جلوگیری می شود.
منابع:
Bernstein, G.A., et al., Caffeine dependence in teenagers. 2002. 66(1): p. 1-6.
Engels, H.-J., et al., Influence of caffeine on metabolic and cardiovascular functions during sustained light intensity cycling and at rest. 1999. 9(4): p. 361-370.
Howell, L.L., V.L. Coffin, and R.D. Spealman, Behavioral and physiological effects of xanthines in nonhuman primates. Psychopharmacology (Berl), 1997. 129(1): p. 1-14.
Yukawa, G.S., et al., Effects of coffee consumption on oxidative susceptibility of low-density lipoproteins and serum lipid levels in humans. Biochemistry (Mosc), 2004. 69(1): p. 70-4.
Kempf, K., et al., Effects of coffee consumption on subclinical inflammation and other risk factors for type 2 diabetes: a clinical trial. The American journal of clinical nutrition, 2010. 91(4): p. 950-957.
Angelucci, M.E., et al., Effects of caffeine on learning and memory in rats tested in the Morris water maze. Braz J Med Biol Res, 2002. 35(10): p. 1201-8.
Zarrindast, M.R., et al., The role of alpha-adrenoceptors in the amnestic effect of intracerebroventricular dexamethasone. Pharmacol Res, 2002. 46(4): p. 339-44.
شما می توانید این خبر را در قالب یک فایل PDF چاپ یا ذخیره کنید. |