بادرنجبویه نافع امراض بلغمی و سوداوی، غم و اندوه، ضعف مغز، درد مفاصل، بی خوابی و بد هضمی است.

اثرات جانبي و زيان هاي ناشي از مصرف مواد شيميايي، مواد افزودني و نگهدارنده سنتزي و رنگزاهاي آلي و بروز انواع سرطان ها و بيماري هاي مختلف و همچنين اثرات زيست محيطي آنها در سال هاي اخير موجب حذف تدريجي كليه مواد مصرفي شيميايي در مواد غذايي، دارويي و آرايشي - بهداشتي شده است.

شخاش ايراني با نام علمي  Papaver bracteatum از تيره Papaveraceae براي اولين بار توسط Lindley  در سال 1821 شناخته شد.

دانه آن مدر، محرک قوای جنسی و خلط آور است. برگ تازه گیاه طعم تند و نسبتا مطبوع و اثر قابض، اشتها آور، نیرودهنده و محرک قوای جنسی دارد و برای درمان عدم دفع ادرار و ناراحتیهای روحی استفاده میشود.

پودر ریشه آن برای معالجه گزیدگی سگ هار بکار می رود. اسید استخراج شده از آن برای معالجه کزاز، گزیدگی ناشی از سگ هار و احتقان سینه که منجر به فلج کامل مریض می شود بکار می رود. از برگهای آن در طب سنتی(Homoeopathy) استفاده می شود .

درسراسرجهان تاکنون 526 گونه بید شناسائی شده است که تعداد 520 گونه درنیمکره شمالی و 6 گونه درنیمکره جنوبی پراکنده هستند .ازایران در مطالعات جدید 34 گونه و 6 دورگ ازبیدها گزارش شده است .